Silly season

Silly season, de Formule 1 liefhebbers zullen de term herkennen. Voor de mensen die niet wekelijks de verrichtingen van Max Verstappen volgen: silly season is de periode rond het einde van het seizoen, waarin de meeste prijzen zijn verdeeld en de belangrijkste vraag is welke coureur het volgende seizoen bij welk team zal rijden. In wielerland is de term minder bekend, de situatie des te bekender. Dylan van Baarle en Wilco Kelderman naar Jumbo-Visma en Thymen Arensman naar Ineos Grenadiers, om maar een paar grote transfers te noemen. Ook binnen het endurance cycling wereldje (lange afstand wielerwedstrijden die in estafette vorm worden verreden op autocircuits) kennen we een silly season. Waar we er nu nog midden in zitten neem ik u graag mee naar ons vorige silly season.

November 2021: we zitten in een vreemde periode. Eind 2018 hadden we onze eigen ploeg Noord-Holland’s Finest Endurance Cycling opgericht om ons volledig te richting op endurance cycling. Na een succesvol debuutjaar in 2019 met mooie resultaten wilden we doorpakken. TD Sportswear stapte in als kledingsponsor en een mooi programma lonkte. Helaas liep het anders, Corona zette de wereld op zijn kop. Wedstrijd na wedstrijd werd geannuleerd en in zowel 2020 als 2021 hebben we geen meter over een circuit gereden. We moesten ons behelpen met een beperkt programma aan wegwedstrijden, maar de races waar we het echt voor deden vielen weg. Na 2 jaar ellende waren er allerlei vragen. Kunnen we volgend jaar eindelijk weer koersen? Wil iedereen nog wel door? Betreft de eerste vraag hadden we goede hoop (al was in dit geval de wens misschien de vader van de gedachte). Op de tweede vraag hadden wel een duidelijk antwoord: 2 van de 4 vaste renners zagen het niet meer zitten en besloten het voor gezien te houden. Hoe komen we aan twee nieuwe renners, helemaal als we geen zekerheid hebben dat onze wedstrijden komend jaar wel doorgaan?

Wie kennen we? Wie zou het kunnen? Wie staat ervoor open? Wie zijn er opgevallen in de wegwedstrijden die we hebben gereden in de afgelopen 2 jaar? En uit die laatste vraag kwam het eerste antwoord. Zelf had ik veel wedstrijdjes gereden om het befaamde wielerparcours van Sloten in Amsterdam. Regelmatig koerste ik daar samen met Edgar Bohte die opviel met zijn aanvallende stijl en het vermogen om alleen te rijden. Ik stuurde een berichtje via Strava en al snel kwamen we met elkaar in contact. Edgar zag het wel zitten, dus de eerste naam stond op papier.

Nummer 2 was een beetje een longshot. Paralympisch kampioen en hardrijder pur sang Daniel Abraham Gebru. Ik had al eens eerder contact gehad met Daniel en interesse was er altijd wel. De combinatie met de rest van zijn programma viel vaak niet te makken, waardoor het nog niet eerder tot een samenwerking was gekomen. In het post Olympische seizoen 2022 bleek de ruimte er nu wel te liggen en zegde hij toe voor de 24 uurs race van Cycling Zandvoort.

Met Daniel erbij voor 1 race zochten we eigenlijk nog een derde versterking, maar dat was een makkie. Maick Van Bugnum was al vanaf het eerste jaar reserve rijder en zag een vaste plek in het team wel zitten. Enige kanttekening was zijn onzekere beschikbaarheid in verband met zijn baan bij de militaire brandweer.

Eind november stond er weer en team en konden de voorbereidingen beginnen!

Na nog een paar spannende maanden (gaat het door of niet) stonden we in juni aan de start van Cycling Zandvoort. Marcel de Boer, Edgar Bohte, Daniel Abraham Gebru en ikzelf. Eindelijk weer racen op een circuit. De weergoden waren ons gunstig gezind (al waait het altijd aan de Noord-Hollandse kust) en de benen stonden op spanning. Ontzettend gaaf om te rijden op het vernieuwde circuit met natuurlijk de 2 nieuwe kombochten. 24 uur koers en 15 pitstops (waarbij het team van renner wisselt) eindigde we op een mooie 5de plaats.

6 weken na Zandvoort stond de volgende uitdaging op de agenda: Rad am Ring, een 24-uurs race op de legendarische Nordschleife van de Nürburgring. Extra uitdaging was dat Maick vanwege zijn werk helaas niet beschikbaar was. Met tweevoudig La Marmotte winnaar Kenny Nijssen hadden we gelukkig snel een goede vervanger gevonden. Met 640 teams in onze categorie (4 personen per team) mikten we op een resultaat bij de eerste 15 (stiekem droomde ik van top-10, maar dat heb ik maar even voor mezelf gehouden). Met 580 hoogtemeters per ronde is de Nordschleife wel echt gemaakt voor de klimmers onder ons. We wisten dat onze “joker” Kenny hier echt het verschil kon maken. Zelf genoot ik vooral van de snelle afdaling waar bij gunstige omstandigheden snelheden van boven de 100 kilometer per uur kunnen worden behaald. Lang reden we rond plek 15, maar langzaam zakten er een paar teams weg. Langzaam kropen (of vlogen op de momenten dat Kenny in de baan was) we naar de 10plaats. De verschillen bleven lang speelbaar, maar bij het ingaan van de laatste ronde wisten we dat zonder pech of ongelukken die 10de plaats ons niet meer kon ontgaan. Edgar hield zijn fiets netjes tussen de curbstones en stelde zo niet alleen de 10de plaats overall, maar ook de 5de plaats in onze leeftijdscategorie (30+) veilig. Top-10 in Nürburg, het deed mij even denken aan de woorden van schaatser Hein Otterspeer toen hij zich op zijn 33ste kwalificeerde voor de Olympische spelen: “Een jongensdroom voor een oude man”.

Brengt ons bij het silly season van 2022. Na een mooi seizoen heeft Edgar besloten om niet door te gaan in 2023, zijn “invallers” Daniel en Kenny niet beschikbaar en blijft de beschikbaarheid van Maick in verband met zijn werk een groot vraagteken. In 2023 keren we terug naar Zandvoort (waarschijnlijk 10-11 juni) waar Cycling Zandvoort haar 10 jarig jubileum viert en willen we graag ons debuut maken tijdens de Mussara 24h race in Barcelona (waarschijnlijk 8-9 juli). Ga jij met ons de uitdaging aan? Neem bij interesse contact op via +31683590282 of [email protected].

Erik Van der Wel
Captain Noord-Holland’s Finest Endurance Cycling