Tijd voor iets nieuws, of niet?!

Het zomerseizoen zit er al lang en breed op! De racefiets staat voorlopig even in de schuur en de MTB is weer van stal. Wel altijd even balen vind ik, als het raceseizoen er weer op zit. De racefiets is toch wel mijn ‘ding’ als het om fietsen gaat. De snelheid, de lange tochten in de zon, de heerlijke zomeravonden, de bruine, glimmende benen. Helaas, dit is voorlopig weer even voorbij. Maar de knop is weer om. Ik ga doordeweeks gewoon weer lekker schaatsen op de 400 meter baan in Dronten en in de weekenden pak ik mijn MTB. Mijn trouwe, matzwarte 26 inch Cube, aluminium frame en afgemonteerd met XTR. Even heb ik getwijfeld om over te stappen naar een 29er, maar ach waarom zou ik. De MTB is voor mij vooral lol en lekker trainen. Ik hoef er geen wedstrijden mee te winnen. Dus wat maakt mij het uit dat ik een wat minder snelle fiets heb dan mijn fietsmaatjes.

Ik wil langer op mijn vetverbranding kunnen fietsen

Deze winter wil ik met de MTB wat langere tochten en trainingen gaan doen met de focus op het opbouwen van duurvermogen voor het nieuwe wielerseizoen. Me niet helemaal verrot rijden op trainingen en tochten, zoals ik voorgaande jaren regelmatig deed. Hoe vaak riep ik niet, ik doe het rustig aan vandaag. Maar hoe vaak deed ik dit echt? Met de inspanningstest, die ik een dikke maand geleden bij Robic heb gedaan, heb ik een nieuw doelstelling voor het komende fietsseizoen. Ik ga mijn duurvermogen meer en beter trainen, zodat mijn aerobe drempel wat hoger komt te liggen. Simpel gezegd; ik wil zuiniger met mijn brandstof om gaan. Dat wil zeggen, met de zelfde inspanning langer op mijn vetverbranding kunnen fietsen. En trouwens, ik heb genoeg van deze brandstof.

Nu is een extensieve duurtraining op de MTB in het bos niet altijd even makkelijk. Door de ondergrond zoals modder en zand en de heuveltjes, zit er ongemerkt al behoorlijk wat interval in een MTB-training of -tocht.

Gisteren was het voor mij de primeur. Aan de rand van de Flevopolder, tussen Dronten en Kampen, ligt het Roggebot bos. In dit uitgestrekte bosgebied, met heuse zandheuvels en waterpartijen, heeft de plaatselijke schaatsvereniging Dronten met Staatsbosbeheer een 20 kilometer lange MTB-route uitgepijld. Ik was zeer benieuwd naar deze route.

Eerst nog even de MTB op orde brengen. Wat minerale olie toevoegen aan het Shimano remsysteem, de ketting insmeren met Wet Lube en de banden op spanning. Maar hoeveel bar pomp je nu in een band als je zo’n 25 kilometer over het asfalt rijdt en ongeveer net zoveel in het bos, door de modder en het zand?

Een handige app voor de bandenspanning

Simpel, ik heb iTire app gedownload en gebruikt. Deze app berekent de juiste bandenspanning aan de hand van de bandensoort, het type ondergrond, weertype en het gewicht van mijn fiets en ik zelf. In mijn geval betekende dit 2,3 bar voor en 2,5 bar achter. Te zacht verhoogt het risico op een snakebite, te hard dan stuiter je van je fiets af.

De eerste 15 kilometer gingen over het verharde fietspad langs het spoor van de Zuiderzee-lijn. Nauwelijks wind, met een snelheid van rond de 30 km/uur en mijn hartslag in de D1 – D2 zone. In het bos op het MTB-parcours was al snel duidelijk dat ik echt rustig aan moest doen om in de D2 zone te blijven. Zeker op de taaie stukken kwam mijn hartslag al snel boven het omslagpunt. Maar wilde ik nog een beetje voor uit komen dan zat er niet veel anders op dan even gas geven. Op de terugweg, heb ik op de verharde weg grotendeels in mijn D2 zone gefietst.

Thuisgekomen wist ik meteen weer wat ik een nadeel vind van MTB-en. Juist, de boel weer schoonmaken. Eerst maar even de tuinslang op de fiets gezet. Daarna de smerige kleding een beetje schoonspoelen voor dat dit de wasmachine in mag. Ik hoef gelukkig niet vaak de was te doen, maar mijn sportkleding mag ik altijd zelf doen.

Het resultaat

Als alles, inclusief mijzelf, schoon is, eerst maar eens kijken op Garmin Connect hoe het resultaat van deze training er uit ziet. Of het inderdaad wel zo ‘duur’ is als ik van plan was. Mijn gemiddelde hartslag zat in de D3, een paar slagen onder mijn omslagpunt. Dus nog net een duurtraining, maar wel intensief. Ik zal dus toch nog wat rustiger aan moeten doen voor het opbouwen van mijn duurvermogen. De vraag is of me dit gaat lukken op de MTB. Of toch nog maar zo nu en dan op de Tacx of de racefiets stappen? Voorlopig ga ik voor de MTB!

Auteur: Tjeerd Douma