Weekend fietsen in de Ardennen

Vind je weg door deze prachtige natuur

Samen met 2 vrienden leek het mij een goed idee om een weekend in de Ardennen te gaan fietsen. Van anderen heb ik gehoord dat de Ardennen heel pittig kunnen zijn. Dat wou ik natuurlijk zelf ervaren. Omdat ik voornamelijk op het vlakke land fiets, leek het mij een enorme uitdaging om te kijken waar mijn grenzen liggen. Ik had 2 andere vrienden opgetrommeld die net als mij gek zijn van fietsen en ook nog nooit zo’n trip hadden gemaakt.

De voorbereiding is het halve werk

Een goede voorbereiding is essentieel voor een fiets trip. Je weet maar nooit wat er allemaal kan gebeuren. Voor vertrek hadden we een lijstje opgesteld met benodigdheden die tijdens onze fietstrip van pas zouden komen. Genoeg eten voor op de fiets, zoals bijvoorbeeld gelletjes, proteïne repen en sportdranken. Ook wat extra binnenbanden en buitenbanden en misschien wel het allerbelangrijkste: een fles whisky tegen de zenuwen (aanrader). Daarnaast moest de fietskleding ook geschikt zijn voor lange afstanden.

We vertrokken vrijdagmiddag vanuit Amsterdam. We hadden een busje gehuurd, zodat we genoeg ruimte hadden om onze fietsen en materialen mee te kunnen nemen. Na 4 uurtjes rijden kwamen wij aan in ons B&B in het Franse gedeelte van de Ardennen. Een prachtig heuvelachtige omgeving, ver van de bewoonde wereld.

De eerste route

Na een goede nacht rust hadden we een route uitgestippeld van ongeveer 60 kilometer waardoor wij gelijk op weg konden en kennismaken met de omgeving. We startte onze ronde vanuit Eteignières, een dorpje niet ver van de Belgische grens. Wat mij gelijk opviel was dat het extreem rustig was op de weg. Iets wat in vergelijking met Nederland een groot verschil is. Een lekker begin dus.

Na gelijk een korte afdaling volgde onze eerste klim op een zandpad(!). Allereerst dachten we dat we de verkeerde afslag hadden genomen, maar dit bleek toch echt de juiste en enige weg naar boven te zijn. Na een aantal minuten fietsen waren we al uit elkaar gedreven en fietste iedereen in zijn eigen tempo omhoog. Ik weet nog dat ik direct dacht: “hoe doen andere fietsers dit in hemelsnaam?” Achteraf gezien bleek het geluk maar om een stuk van 600 meter) te gaan en zijn we uiteindelijk allemaal heelhuids bovengekomen (Die 600 meter voelde overigens als 10 kilometer). Deze klim op slechte ondergrond was gelijk een goede test, en achteraf gezien supergaaf om te doen.

De rest van de rit ging vrij soepel met een paar klimmetjes en dalingen in een fantastische omgeving. Na een rit van 62 kilometer kwamen wij weer aan in ons B&B en was het tijd voor een ijskoud biertje en een goede maaltijd.

De tweede ronde

Voor de Zaterdag hadden wij besloten om een (voor ons doen) zware rit te gaan. We vonden dat we wel klaar waren voor een nieuwe uitdaging. We hadden onze bus gepakt om naar ons startpunt in België te rijden, vlak bij het stadje Couvin. Vanuit hier hadden we een route gepland die ons leidde over 3 grote heuvels, elk met een hoogtepercentage van minimaal 9%, en een flinke daling. Ons Startpunt was ook ons eindpunt, waardoor we onze bus hier makkelijk konden laten staan.

Onze tour begon vrijwel direct met een enorme daling, van 12% en 7 kilometer lang. Dit was voor mij een eerste kennismaking met zo’n lange en steile daling. Het voelde heel anders als de daling van bijvoorbeeld een Postbank, die ik ook wel eens had getrotseerd. Na een kilometer of 20 begon de eerste steile klim van de dag. Ruim 6 kilometer met een gemiddeld percentage van 11%. Ik had met mijzelf afgesproken rustig te beginnen, en mijn hartslag zo laag mogelijk te houden. Na ruim 300 meter was ons groepje alweer uit elkaar gedreven en was het ieder voor zichzelf. Uiteindelijk kwamen we gelukkig allemaal boven, maar wel uitgeput.

De weg terug

Na een korte stop aan de top waar we onszelf even wat eten gunde, begon er een lange daling door het bos. Een prachtige omgeving, maar door de snelheid die wij maakte (op sommige plekken boven de 70km/u) hadden we vrij weinig tijd om hiervan te kunnen genieten. De weg golfde weer omhoog en elke keer als ik dacht dat ik er was, kwam er weer een stijl stuk. Toch lukte het mij elke keer zonder af te stappen boven te komen en voelde ik mij fit genoeg om de weg te vervolgen.

Na een lange afdaling door de bossen van de Ardennen begonnen we aan de laatste klimmetjes in de route over mooie gladde fietspaden waar we de hele route welgeteld 1 mede fietser waren tegen gekomen. Na terugkomst bij ons busje dachten we eigenlijk alle 3 hetzelfde: “dit gaan we snel weer doen”. Hier komen wij zeker nog een keertje terug.